The Balkans Trouble

THE BALKANS' TROUBLE

Turkish Massacres and Desecration

The Macedonians excited

Grey River Argus,

Volume LVII,

Issue 10520,

17 October 1902, Page 3

Macedonian Documents - банер

Доколку ви се допаѓа овој блог, можете да помогнете во неговата промоција преку поставување на еден од банерите на вашиот блог/сајт. За таа цел копирајте го кодот под содветниот банер.

<a href="http://documents-mk.blogspot.com/"title="Macedonian Documents"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhT4Afnzw5nV_1bNkSCcOMlUEB-gCqReqXUXj1xyT1UP14OxnunyCOTAP2IuDvF4sM64kSOXpoT0tYqwi5Yi9mNCkfDibNiZePUIqrGJB2QmUeA5ipAlYJWdtaCe8kFJEFtZV4j-SZJKto/s1600/MD.png" alt="Macedonian Documents" border="0" /></a>

<a href="http://documents-mk.blogspot.com/"title="Macedonian Documents"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhD2GAyP13R43WShLQ39lvSehJQs94c214ufcgN9EjD5GgsRHqijynltQUg1xHzErvmoE6qWK3kxv534gPdynt8q18Sdb119b3ByzRMciMLjiZLIAcgooys3mUYag5fc5nAUNaX3p_tqng/s1600/md+33.png" alt="Macedonian Documents" border="0" /></a>

Бед Инглиш - Дарко Митревски

MITREVSKI Darko - Bed Inglish

Бед Инглиш - Дарко Митревски

Ацо Шопов - биста

Биста на народниот херој и академик Ацо Шопов - Штип, Република Македонија

Statue of Aco Sopov - Stip, Republic of Macedonia

Фото: А.С.

мај, 2011 година.

Кликнете на сликaтa за целосен размер!

Click on the photo to enlarge!

Macedonians not Quelled

MACEDONIANS NOT QUELLED.

Boris Sarafoff Says They Will Bise Again If Conditions Are Not Improved.

London Times—New York Times - Special Cablegram.

LONDON, Nov. 18.—The correspondent of The Times at Sofia telegraphs an interview which he has had with Boris Sarafoff. The young man, who is under thirty years of age, bears traces of the hardships which he has undergone during the past nine months, but his health does not appear to have been impaired.
He has fought twenty battles with the Turks, has lost several trusted lieutenants, and has had several narrow escapes. Frequently he was compelled to fight his way with his band through a cordon of the enemy. He says that the hostilities which have been suspended will not be resumed in the Spring if the powers produce an improvement of conditions in Macedonia.
Al the same time, he is not sanguine about the Austro-Russian scheme. He says that a number of small bands remain in the mountains of Macedonia prepared to renew the insurrection if necessary. While this will hot be possible in the districts which were devastated this year, many other districts, especially in Central Macedonia are comparatively intact and would be ready to rise next Spring.
All the rifles and ammunition required are deposited in safe hiding places in the mountains.

November 18,1903 The New York Times

Boris Sarafov in newspapers

Македонските Јованки Орлеанки 1

Во овој машки свет жените многу поретко го наоѓаат своето место во историските учебници, но тоа никако не е затоа што не го заслужиле, особено кога во прашање се Македонките.

Целта на овој фељтон посветен на македонската жена борец не е за да прикаже фиктивно учество на жените во ослободителната борба поради некакви феминистички идеали за полова еднаквост, тука со цел да ја прикаже реалноста. А таа реалност преку факти говори дека Македонката со оружје в рака и рамо до рамо со мажите учествувала во борбата за ослободување на Македонија.

Учеството на жените во борбите е прикажано во статија со наслов "Македонските Јованки Орлеанки" (стр. 5) во весникот The Saint Paul Globe од 8 мај 1904 година (фототип долу десно):

"Жените борци се појавуваат често во историјата, но во ниту една модерна војна жените не зеле толку активна улога како во сегашната македонска револуција. Во речиси секој бунтовнички одред кој талка по планините на Македонија, спротивставувајќи се на турските војници и на башибозукот со неочекувано брзи напади, има една или две жени. Моментално има најмалку сто жени кои носат оружје. Така вели Константин Стефанов, од македонската хунта во Њујорк, кој избегал од турскиот затвор и им се приклучил на бунтовниците."

Ако Франција има една Јованка Орлеанка, Македонија има неколку десетки како што пишува во понатамошниот дел од стaтијата:

"Ние немаме само една Јованка Орлеанка, рече г-дин Стефанов, туку десетици. Ние ги прифативме како нормална работа. Навикнати сме на жените борци. Ние не го одобруваме изложувањето на жените на опасностите од битката повеќе од другите луѓе, но сите овие жени имаат право да се борат. Ние лесно можеме да ги замениме со мажи, но кога жената доаѓа со света заклетва да умре во борба против Турците, бидејќи таа, или нејзината сестра или мајка, претрпеле неискажливи злосторства од рацете на Турците, мажот мора да се тргне настрана и да и ја предаде пушката и своето место во групата. Овие жени се најчесто десперадоси, барајќи смрт, а некои од најпознатите херојски дела во нашите кампањи се извршени токму од нив."

Во статија со наслов "Жени погубени" од американскиот весник Imperial press (стр. 7) од 18 мај, 1901 година се соопштува за присуството на жените во револуционерските редови (фототип лево):

"Виена - Допис до Абенблат од Константинопол, соопштува за стрелање на револуционери Македонци, вклучително и жени..."

Во американскиот весник The Minneapolis journal, во статија (стр. 1) од 13 август 1903 година (фототип лево) исто така се спомнува за учеството на Македонките во борбата за слобода:

"Жените се борат на бојното поле.

Македонските жени им се придружуваат на своите сопрузи и браќа за да се спротивстават на турските трупи.

...Во дипломатските кругови има смртна загриженост поради вестите од Македонија каде што целата популација се чини дека се приклучува, дури и жените."

Речиси истите информации по два (15 август 1903) дена ги пишува во статијата на американскиот весник The daily pioneer (стр. 3):

"Жените се борат на бојното поле. Македонските жени се придружуваат на мажите во отпорот против турските трупи.

Смртна опасност се покажа во вестите од Македонија каде што целата популација изгледа дека се приклучува, дури и жените учествуваат во борбата против турските трупи."

Наредниот ден (16 август 1903) во друг американски весник The San Francisco call (стр. 21) за учеството на жените во револуцијата пишува:

"...Македонски жени за кои се вели дека помагаат во борбата против Турците."

Продолжува.

Александар Стеванов, објавено и на Macedonian Spark

Greek Anti-Macedonian Struggle

The Greek Anti-Macedonian Struggle: From Ilinden to Zagorichani (1903-1905)” by Dimitrios Lithoksoou. / Грчката анти-македонска борба (Од Илинден до Загоричани 1903 - 1905 ) Димитрис Литоксу

Во оваа книга грчкиот автор Литоксу на доста објективен начин ни ја презентира крвавата грчка антимакедонска борба од Илинденското востание до крвавиот масакр во село Загоричани 25 март 1905 година.

Вредно е да се забележи дека за истиот автор ние сме Македонци и само Македонци.

Македонија вечна - знаме

Едно од двата типа знамиња веени на манифестацијата Македонија вечна.

Реконструкција (А.С.) на знамето:

Знамето од настапот на Владо Јаневски на манифестацијата со песната Земјо македонска:

Police arest murder suspects

Police arest murder suspects

Eight are held in connection with death of six foreigners

The Telegraph Herald, March 29, 1906

"...Some are Bulgarians and some Macedonians..."

Click on the image to enlarge!
Кликнете на сликата за целосен размер!

Знаме со мапа

Црвено знаме со мапа на географска Македонија (златни контури), македонско златно сонце, исправен лав и текст "Macedonia". Веено на Илинден 2010 во Крушево на Мечкин Камен.

Компјутерска реконструкција (А.С.) на знамето:

Фотографија (Тони Камкински) на знамето од Крушево - 2 август 2010, Илинден:

20 години македонска независност, 1991

20 години македонска независност, епизода 2, 1991, Македонија е се' што имаме



Хроника на Македонија во 1991-ва година. Почеток на војната во Словенија и Хрватска. Повлекување на Македонските војници од ЈНА. 8-ми Септември 1991 година, прогласување на сувереност на Република Македонија. Собранието на Република Македонија донесува нов устав.

20 години македонска независност, 1980-90

20 години македонска независност, епизода 1, 1980-1990, наследство



Хроника на Македонија во осумдесетите години. Последната деценија на СФР Југославија и нејзиниот економскиот колапс. Оддекот на „Гласност“, воведување на демократски плурализам, повеќепартиски систем и слобода на медиуми.

Соединување на Македонците

За соединување на Македонскиот народ

За соединување на Македонскиот народ

Политичките промени во Штип

Politickite i ekonomskite promeni vo Stip i Stipsko niz arhivskata dokumentacija 1944-1946 godina - Kire Filov

Politickite i ekonomskite promeni vo Stip i Stipsko niz arhivskata dokumentacija 1944-1946 godina - Kire Filov

Знаме од Илинденскиот Марш

Знаме од Илинендскиот Марш - Гостивар-Тумчевиште-Крушево (период околу: 2010-2011).

Фотографија на знамето (лево):

Реконструкција (А.С.) на знамето:

Alexander of Macedon 356-323 BC

Македонија била првата голема територијална држава со ефективна централизирана политичка, воена и административна структура на европскиот континент.

Macedonia was the first large territorial country with effective centralized political, military and administrative structure on the European continent.

Питер Грин (Peter Green) - "Alexander of Macedon 356-323 BC: A historical biography", 1974 година.

ММД Илинден - знаме

Знаме на Македонското младинско друштво „Илинден“

Фотографија на знамето од 8 јуни 2008:

Фотографија на знамето од 17 мај 2008:

Фотографија на знамето:

Пештерски цркви

ПЕШТЕРНИТЕ ЦРКВИ ВО ОХРИДСКО-ПРЕСПАНСКИОТ РЕГИОН (Р. МАКЕДОНИЈА, Р. АЛБАНИЈА, Р. ГРЦИЈА)

Пештерски цркви

Знаме - протест Пела

Знаме со златен коловрт (симбол на вечноста) на пурпурна позадина, веено на протестот за заштита на името на нашата татковина Република Македонија од 27 февруари 2008 година.

Компјутерска реконструкција (А.С.) на знамето:

Фотографија со знамето (Кичево.блог.мк):

Писатели од Битола

Zacajni licnosti za Bitola pisateli

Значајни личности за Битола - писатели

Протест - гигантско знаме

Црвено гигантско знаме со мапа на географска Македонија (црвена со златни контури), во неа златно 16 зрачно македонско сонце, а десно од мапата испишан текст: United (горе) Macedonia (долу).

Компјутерска реконструкција (А.С.) на знамето:

Фотографија со знамето од митингот за зачувување на името на нашата татковина Република Македонија, од 27 февруари 2008 година:

Структура на македонско село

Obrebski

Ритуалот и социјалната структура во едно македонско село - Обребски

МОС знамиња

Повеќе знамиња на Македонски Обединети Сили (МОС).

Слика 1 (лево): знамиња на МОС на прославата во чест на големиот македонски празник Илинден на 2 август 2004 година.

Слика 2 (долу лево) реконструкција (референца слика 3 и слик 6) на знаме на Македонските Обединети Сили, врз основа на слика 2. Златно 16 зрачно сонце (како она од знамето на Македонија од 1992 до 1995 година). Реконструкција А.С.

Слика 3 (долу десно): фотографија на знаме на МОС (реконструкција слика 10)












Слика 4 (горе): фотографија на која се гледаат неколку знамиња на МОС од протестот за Раштански лозја во јануари 2005.

Слика 5 (долу лево): Слика на знаме на МОС од списанието Аргумент Плус, година 1, број 21 (20 VIII 2004)








Слики 6 (горе десно) и 7 (долу): Извадоци од весникот Нова Македонија во врска со протестите на МОС за случајот Раштански лозје со две слики на кои се забележуваат знамињата на МОС.






Слика 8 (долу): Знамиња на МОС веени на протестот за заштита на името на нашата татковина Република Македонија од 27 февруари 2008 година.






Слика 9 (долу лево): Реконструкција (А.С.) на знаме на МОС (слика 5).

Слика 10 (долу десно): Реконструкција (А.С.) на знаме на МОС (слика 3).

Miss Stone's Abduction

MISS STONE'S ABDUCTION.

Charges In Connection with It Made in the Macedonian Congress.

LONDON times-NEW YORK TIMES Special Cablegram.

LONDON, Aug. 20.—The Vienna correspondent of The Times says that the recent Macedonian Congress discussed the alleged unauthorized expenditure of 250,000f. by Sarafof, who said his defense in the trial of Prof. Mikhaile-Anu ccst 100,000f., and that 25,000f. had been expended in the establishment of a committee in Constantinople.

The Zontcheff party denied that such a j committee existed. The leader of the Zontcheff party produced a cipher letter alleged to prove that an intimate friend I of Sarafof originated the scheme to abduct Miss Stone, and that through the successful carrying out of the plan he came into the possession of a large sum. The Congress took no action on the matter.

August 20,1902 The New York Times

Boris Sarafov in newspapers

Знаме со лав

Знаме со златен исправен лав (дизајниран од Грчев како предлог грб на РМ) на црвена позадина.

Знамето на плакат за зачувување на името на Република Македонија (2007):

Знамето од протест за зачувување на името на Македонија (извор Нова Македонија):














Компјутерска реконструкција на знамето:

West Australian 15 May 1954

The West Australian (Perth, WA : 1879 - 1954) Saturday 15 May 1954 (Page 22)

See Skopje The rather inadequate tourist guide-books to Yugoslavia ex tol the eastern atmosphere of Sarajevo, but in my opinion the traveller should move fur their south to Skopje, capital of Macedonia and most fas cinating of towns.

History of the Roman people

Ancient Macedonia was unique in Southeast Europe and the Mediterranean that apeared and worked as a state with all state attributes ... That was one people, talking in same language, having the same religion, the same culture and customs... In one word a true nation state... In Ancient Macedonia there was only one law that applied in all its territory.

Античка Македонија била единствена во Јужна Европа и на Медитеранот којашто изгледала и работела како држава со сите државни атрибути... Тоа бил еден народ, со ист јазик, со иста религија, со иста култура и обичаи. Со еден збор вистинска национална држава...Во Античка Македонија имало еден закон кој важел на целата територија.

Fritz. M. Heichelheim и Cedric A. Yeo, "History of the Roman people(стр. 148)

Bittersweet Return

Bittersweet Return for Greek Civil War's Lost Victims - The Guardian

Greece is allowing ethnic Macedonians exiled in the 1940s to revisit their homes for the first time. Georgi Donevski has fought the memory of being forcibly marched out of Greece for longer than he cares to remember.
Georgi Donevski has fought the memory of being forcibly marched out of Greece for longer than he cares to remember.

He was wrenched from his parents, taken from his village in the dark and forced to trek across the mountains. It was March 30 1948, the height of Greece's brutal civil war, and he was a boy of 12.

But this summer something extraordinary happened: after 55 years of enforced exile, of being stripped of his Greek citizenship and property, Mr Donevski, now a Macedonian, was finally allowed to return to the place of his birth.

Like other child refugees taking advantage of a decree that temporarily allows them into Greece until the end of this month, he was reunited with relatives and friends. He even got to see his beloved home village, but the trip was not easy.

No one has paid more for the sins of their fathers than the children of Greece's Slavonic-speaking Macedonians, who fought with the communists during the 1946-49 war. More than half a century later, the struggle that pitted leftists against the western-backed government forces has not been forgotten. The Macedonian minority's "treacherous" desire to carve out an autonomous state during the war raises suspicion even now.

In a country taught to believe in its own ethnic purity, the non-ethnic Greeks still raise uncomfortable questions about Hellenic identity. The suspicion was all too evident when Mr Donevski handed in his Macedonian passport at the Niki frontier post. "What's your name?" the border guard barked.

"My name is Georgi," said Mr Donevski, who runs the Skopje-based world organisation of refugee children from Greece.

"No, your Greek name!"

"I think it's Giorgos Antoniou, but I have not used it since I left your country in 1948."

"And your birthplace?"

"Baptchor," he beamed, using the Slav name for his ancestral home.

"There is no Baptchor" the guard said. "There never was a Baptchor. There is only the Greek village Pimenikon. I will give you a visa to visit Pimenikon."

And with that, Mr Donevski came home. He wept as he stood under the border control's cavernous tin roof. No moment, he said, had ever been sweeter.

"This is history. I can't believe it. Greece, my birthplace Greece, the land of my ancestors. I've longed for this moment, I've dreamed about it for 55 entire years."

Since August around 600 Macedonian exiles, now elderly and scattered across the former communist bloc, Australia and Canada, have embarked on the same odyssey. Most had feared they would not live long enough to tell the tale.

"They are the civil war's innocent victims," said Greece's deputy foreign minister, Andreas Loverdos. "This is a humanitarian measure, a first step towards righting the wrongs of the past."

Athens' reformist government hopes the concession will not only help bury the legacy of ill-feeling from the civil war, but go some way towards making Greece a more diverse, democratic society. Under the decree, the political refugees, who also include Macedonian civil war guerrillas, can visit Greece "for a period of 20 days".

Human rights advocates hope the temporary lifting of the ban will lead to the eventual repatriation of the exiles. For Mr Donevski, who has campaigned for the right of return, it is not a moment too soon. He had never forgotten the Greek mountain village of Baptchor.

"I've written to Nelson Mandela, Bill Clinton, Fidel Castro, the Greek, Macedonian and British parliaments insisting there is no law in the world that says children are to blame for what their parents do," he said. "We weren't fighters, we were taken across the border by partisans.

"I was 12, the youngest of five children, and I didn't want to go. But the government forces were advancing and bombing all the [Slav] Macedonian villages so the partisans decided to put us in groups with 'mothers' at the helm. Some were just toddlers. We walked and walked through the night until we saw these little bright lights ... They were the cigarette tips of the Yugoslav guards beckoning us across the border."

It would be three decades before Mr Donevski's immediate family was reunited. Like all those who sought sanctuary behind the iron curtain, the Donevski children were raised in state orphanages. "What happened to us was common. I was sent to Croatia, my two brothers went to Uzbekistan, my sisters ended up in Romania and my parents in Poland."

When they were eventually reunited in 1978 they did not recognise each other.

Forced assimilation

The refusal of Greece to accept the existence of any minority other than a Muslim population in Thrace brought immense difficulties for ethnic Macedonians. From 1913, when their lands were snatched from the Ottoman empire and incorporated into the modern Greek state, they have known only hardship. Macedonian names of towns, villages and rivers were changed as Athens pursued a policy of forced assimilation.

In 2000 several leading members of the Macedonian minority were put on trial for the public use of their mother tongue.

"All our problems started when the Greeks came," said Maria Buntevska, 72, a former partisan who has lived in Bitola, southern Macedonia, since fleeing Greece.

"They wouldn't even let me speak to my mother in Macedonian because it was a 'dirty language'," she said. "I have vivid memories of my grandmother being made to learn Greek at night school when she was in her late 80s."

Suspicion towards the ethnic Macedonians worsened during the 1990s when Athens and Skopje wrangled over the right of the former Yugoslav republic to call itself Macedonia. Greeks believed that their Yugoslav neighbours harboured territorial ambitions on their own adjacent province of Macedonia, not least Salonika, its port. Soon, the Slav speakers came to be regarded as paid agents of "Skopjan propaganda".

"Greek identity is constructed on the myth that every Greek speaks Greek and is Orthodox Christian by religion," says Panayote Dimitras, spokesman for the Greek branch of the human rights group Helsinki Monitor. "These people shatter that. By modern European and international human rights standards the way Greece treats them is condemnable."

What riles the exiles most is that ethnic Greeks who became political refugees were repatriated under a 1982 amnesty.

For many the concession is too little, too late. At least 150 ethnic Macedonians have been barred from entering Greece for failing to replace the Macedonian names of birthplaces in their passports with Greek variants. Their travel documents now bear the stamp of a black cross under the word "undesirable".

Up in the pine forests of Baptchor, however, Mr Donevski has only praise for a measure that he says has changed his life. "Everything about Baptchor, even its name, is no more," he laments. "But this," he laughs, cupping his hands in the village's icy river, "is exactly as it used to be. I know I have come home."

How fighting broke out

The civil war was fought between the government and communists from the EAM-ELAS (National Liberation Front-National Popular Liberation Army) after the Nazi occupation ended in 1944

It began in December 1944 when a coalition between the royalists and the communists - the principal Greek resistance movement during the second world war - broke down over the communists' refusal to disarm. British military forces defeated the EAM-ELAS within weeks but only after they had overrun nearly all of the country

A new government was formed and the Greek king restored to the throne. The communists conceded but continuing tensions led to the dissolution of the government. A full-fledged civil war broke out in 1946. First Britain and later the US gave the Greek government substantial military and economic aid

Northern Greece was at the centre of the conflict. In 1947-48 the communists captured large swaths of territory but the Greek National Army, reorganised and backed by the US, slowly began to regain control

In August 1949 a final offensive by the national army under Marshal Alexander Papagos was launched and the insurgents surrendered or fled across the northern border to Greece's communist neighbours

Around 100,000 people were killed in the civil war and there was massive economic disruption. At least 25,000 Greeks were either voluntarily or forcibly evacuated to eastern bloc countries, while around 700,000 were displaced during the fighting

Протест Охрид - знаме

Знаме со 16 зрачно македонско златно сонце на црвена позадина. Под сонцето во полукруг е испишано „Македонија“.

Фотографија со знамето од протестот против промена на името во Охрид од април 2008 година:

Дигитална реконструкција (А.С.) на знамето:

Како Грција изврши геноцид

КАКО ГРЦИЈА ИЗВРШИ ГЕНОЦИД ВРЗ МАКЕДОНСКИОТ НАРОД BO EГЕЈСКА МАКЕДОНИЈА

Македонскиот народ со нетрпение очекува најпосле добра вест од Букурешт, иако овој град, барем досега, во македонската национална меморија, фукционира само во контекст на катастрофалниот договор со кој пред 95 години Македонија беше распарчена на три дела. Имено, со Букурешкиот договор од 28 јули 1913 година, Македонија беше поделена меѓу Грција, Србија и Бугарија.

Притоа Грција присвои 34.356 километри квадратни, или 51 отсто од македонската територија, иако на тој простор тогаш живееле само 9,8 проценти етничко грчко население. Co истиот договор, Србија доби 25.713 киломери квадратни, или 39 проценти од територијата, без разлика што во Вардарска Македонија воопшто немало Срби, а Бугарија ќари 6.798 квадратни километри македонска територија населена исклучиво со македонско население.

Од распарчената Македонија подоцна еден процент доби и Албанија, иако таму не живееше ниту еден Албанец.

Поделбата на Македонија со Букурешкиот договор во 1913-та година уште повеќе ги заостри односите меѓу балканските држави, кои, потоа, се чини, одвај чекаа нова војна за да ја делат Македонија одново. Две години подоцна тоа и се случи. Во перидот од 1915-та до 1918-та година, во Првата светска војна на македонскиот фронт се водеа тешки борби меѓу француските, англиските, грчките и српските војски, од една страна, и Германија, Австро-Унгарија, Турција и Бугарија од друга страна.

Најжестоко но и најупорно на овој фронт војуваше бугарската војска, во која учествуваше и 11-та македонска дивизија со околу 33.000 македонски војници.

По интервенција на САД на страната на Англија и Франција - Германија и Австро-Унгарија беа поразени, a co нив 'падна' и Бугарија.

Co Нејскиот мировен договор од 1919-та година се потврди поделбата на Македонија од 1913-та година, но Бугарија мораше да му го отстапи на Кралството на Србите, Хрватите и Словенците комплетниот Струмички регион и Западните покраини; на Грција и' беше отстапена Западна Тракија, меѓу реките Места и Марица, а на Романија и' се призна поседувањето на Јужна Добруџа, добиена со Букурешкиот мировен договор пред шест години.

Се разбира, многу држави повторно не беа задоволни од ваквиот крај на Првата светска војна, а договорите кои беа постигнати под притисок беа основната причина дваесет години подоцна да започне нова војна. таканаречената Втора светска војна.

ПРОТЕРУВАЊЕ НА МАКЕДОНЦИТЕ ОД МАКЕДОНИЈА!

Меѓу двете светски војни во Македонија се извршија големи етнички промени, а најголемите етнички промени се случија во Егејска Македонија.

Според масовноста и карактерот, етничките промени во Егејска Македонија зедоа размери на вистинска политика на етничко чистење на цел еден народ, односно се изврши геноцид врз македонскиот народ.

Во ноември 1919-та година, Грција и Бугарија потпишаа конвенција за таканаречено доброволно исселување на населението што живееше во двете држави.

По силата на оваа конвенција 86.571 Македонци беа принудени да заминат од Грција во Бугарија.

На овој начин грчката држава ја реализира првата принудна миграција на македонското население од Егејска Македонија. За жал, политиката на етничко чистење на македонскиот народ продолжи и со Лозанскиот мировен договор од 1930-та година, со кој се предвидуваше задолжително исселување на христијаните од Турција.

Co тој бран на преселба од Турција во Грција дојдоа еден дел Грци, но и Турци и Ерменци со христијанска вероисповед.

Во обратна насока мораа да заминат Турците со муслиманска вера, a co нив и Македонците и Власите од таа вера.

Врз основа само на овој договор од Егејска Македонија се исселија 354.000 муслимани.

На тој начин, односно со Лозанскиот мировен договор, грчката држава ја реализира втората принудна миграција на инородното население што живееше во рамките на грчката држава, смета проф. д-р Киселиновски.

Според него, по силата на Нејскиот и Лозанскиот договор дури 127.374 Македонци или 34,39 отсто од целокупното македонско население што живеело во Егејска Македонија било принудено да емигрира во Бугарија и Турција. Во Егејска Македонија останале уште 242.997 Македонци или 65.61 отсто од македонското население што живеело во тој дел на Македонија пред балканските војни.

Паралелно со протерувањето на Македонците од Егејска Македонија, грчката држава, се разбира, спроведуваше и политика на колонизација со цел да се смени традиционалниот етнички состав на населението во тој дел на Македонија. Врз основа на внатрешната колонизација на Егејска Македонија во периодот од 1913-та до 1928-та година беа колонизирани 53.056 Грци.

Од друга страна, пак, врз основа на надворешната колонизација беа доселени 565.143 лица, грчко и негрчко христијанско население.

Во тие бранови на доселеници за да се смени етничкиот состав на населението во Егејска Македонија беа донесени Грци, Караманли, односно Турци со христијанска вероисповед, потоа Ерменци и разни други кавкаски народи.

Значи, во тој период во Егејска Македонија беа доселени вкупно 618.199 лица од најразлично потекло, со различен јазик и културни традиции. Иако немаа речиси ништо што ги поврзува со Грција, овие доселеници го сменија етничкиот карактер на тој дел од Македонија, односно Егејска Македонија се демакедонизира и во етничката историја на Македонија почна н о в и о т грчко-маџирски етнички период. Се разбира, сосема е јасно дека грчката колонизација беше смислена и реализирана на штета на македонскиот народ, па затоа Македонците од душа ги мразеа колонистите, давајќи силен пасивен и активен отпор на смислената геноцидна колонизација на Егејска Македонија. Овие етнички промени што се случија во Македонија имаа тешки етно-јазични, политички и економски последици за македонското население.

Имено, со големата грчка колонизација на Егејска Македонија, Македонците го изгубија својот етнички историски статус. Од најмногуброен народ, Македонците добија статус на малцинство во својата родна земја. Ако пред 1913-та година од вкупно еден милион и шеесет илјади жители дури 77 остто беа Македонци, веднаш по големите етнички промени Македонците веќе беа само 17 отсто од населението, кое сега броеше близу еден и пол милион лица.

Паралелно со тоа, Грците, кои претходно беа малцинство во Македонија, добија статус на мнозинско население. Ако пред 1913-та година Грците во Егејска Македонија беа само одвај околу 10 остто од целокупното население, по големите етнички промени Грците преставуваа 50,36 отсто од населението.

Сите мешовити 6ракови меѓу Грци и Караманли, Грци и Кавкасци, Караманли и Кавкасци, Караманли и Ерменци, благорадејќи на употребата на димотики, односно грчкиот народен јазик, одеа во корист на грчкиот етнос. Значи, со промената на историскиот статус се смени и статусот на македонскиот и на грчкиот јазик во Егејска Македонија.

Македонскиот народ го изгуби својот традиционален историски статус на домородно, доминантно население, а македонскиот јазик од најупотребуван јазик во Егејска Македонија доби статус на јазик на малцинство.

Факт е дека дури по 1923-та година грчкиот јазик постепено го менуваше својот јазичен статус, па од јазик на малцинство или семеен јазик, стана најупотребуван јазик на целокупното население во тој дел на Македонија.

Силата на оваа нова етничко-историска реалност беше толку голема што грчкиот јазик добиваше статус на примарен, мајчин јазик надвор од грчкото етничко семејство.

Грчкиот јазик преку мешаните бракови постепено го истиснуваше турскиот јазик кај Караманлиите, ерменскиот кај Ерменците и рускиот кај дел од кавкаското население.

Co овие големи етнички промени во етничката историја на Македонија заврши македонскиот период и почна новиот грчко-маџирски период, а со тоа грчките политички граници се' повеќе се совпаѓаа со грчките етнички граници.

Грчката државна политика со текот на времето разните доселеници донесени во Македонија од секаде полека ги претвораше во елиномакедонес (гркомакедонци), за на крајот да ги промовира во автентични Македонес - Македонци.

Сега таканареените Грчки Македонци се всушност збир од разни доселеници кои немаат никаква етничка допирна точна со Македонците.

Вистинските автохтони Македонци новодојденото население го нарекуваа со едно и единствено име: Маџири, односно странци, туѓинци.

Понекогаш се употребуваше и пежоративното име аути или куркудати.

Доселениците - маџири, пак, Македонците ги именуваа најчесто со ендопи, односно доморотци. Паралелно со ваквата политика на промена на етничкиот состав, Грците спроведуваа и бришење на славјанските топоними во Егејска Македонија.

Тој процес организирано почна да се спроведува со законот од 1926-та година, кога почна интензивна деноминација на македонските населени места.

Врз основа на овој закон, сите имиња на реки, планини, села и градови добија грчки топоними, се сеќава проф. д-р Стојан Киселиновски автор на неколку книги за грчката колонизација на Егејска Макеонија, за етничките промени во Македонија, за Комунистичката партија на Грција и македонското национално прашање, за статусот на македонскиот јазик во етничката Македонија и други.

Според д-р Киселиновски, ова што денес се случува со непризнавањето на Македонија всушност би требало да биде последната фаза на грчкиот геноцид врз македонскиот народ, односно фаза по која тие сметаат дека автохтониот македонски народ веќе воопшто нема да постои во Грција.

Според таа геноцидна политика што се води полни осумдесет години, во Егејска Македонија сега живеат некакви грчки Македонци кои немаат никаква врска со Македонија, ниту со Македонците. Тоа се доселеници кои беа населени на имотите на Македонците што мораа да ја напуштат Грција заклучно со бруталниот егзодус по завршувањето на Граѓанската војна во Грција.

Според него, вистински, автохтони Македонци во Егејска Македонија се околу 150.000, или барем толку останаа по Граѓанската војна, и тие немаат речиси никакви малцински права во државата Грција.

ПОСЛЕДНАТА ФАЗА НА ГЕНОЦИДОТ

Почнувајќи од 1913-та година во Егејска Македонија се спроведуваше страотна политика на денационализација и асимилација на македонското население. Грчката држава беше крајно сурова во тој однос, па не признаваше дури ни постоење на македонско име и македонски јазик.

Македонците беа должни да ги сменат своите имиња и презимиња, а секое македонско презиме требаше да завршува на ис, ос или пулос.

Паралено со тоа, грчката држава почна вистински поход против македонската писменост.
Славјанските букви и зборови беа отстранувани дури и од надгробните споменици и од црквите.

Сите цркви во Егејска Македонија педантно беа прегледани и прекрстени со грчки имиња, a македонското писмо и сите црковно-македонски натписи беа отстранети, а пронајдените црковни или лични македонски книги беа уништени како во периодот на фанариотското средновековие.

Се рушеа дури и илинденските споменици, како Братската могила' во село Апоскеп, Костурско, каде што беа погребани легендарните војводи Митре Влашето, потоа главата на Лазар Поп Трајков и други.

Паралелно со отстранувањето на секаква македонска писменост, остро се прогонуваше и живиот македонски збор. Разни грчки националистички банди инструирани и платени од државата ги крстосуваа македонските села и го малтретираа македонското население да зборува само грчки доколку сака да го види утрешниот ден.

Грчката националистичка организација, таканаречената Грчко-македонска тупаница, ги предупредуваше Македонците дека строго им се забранува да зборуваат на нивниот мајчин јазик и должни се да зборуваат само грчки секаде и во секое време.

Особено суров беше нападот врз употребата на македонскиот јазик во комуникацијата на улица; тој беше сметан за варварски, недостоен за еден културен граѓанин.

Македонскиот јазик беше забранет, омаловажуван и прогонуван. Се забрануваше употребувањето на македонскиот јазик дури и во меѓусебната комуникација меѓу родителите и децата, меѓу селаните, на свадби, седенки или погреби.

Co еден збор - Грција ја забрануваше употребата на македонскиот јазик дури и при пеење и оплакување.

Сепак, најсуровиот напад врз македонскиот јазик го реализира диктаторот Јоанис Метаксас во 1936-та година, кога го забрани употребувањето на македонскиот јазик не само во секојдневниот живот во селата туку и во каква и да е комуникација во семејството дома.

Прекршувањето на оваа невидена забрана во светски рамки повлекуваше тешки и сурови физички казни, но и плаќање таканаречен јазичен данок.

Поради кршењето на забраната за користење на македонскиот јазик во јавниот живот или во рамките на семејството над 4.500 Македонци во тој период беа ссудени и пратени на грчките острови.

Само повремено, поради притисокот што го вршеше Друштвото на народите, грчката влада одвреме-навреме беше принудена, особено меѓу двете светски војни, да преземе формални мерки за да ја убеди Европа дека Грција, како цивилизирана земја, ги почитува одредбите за заштита на правата на малцинствата кои произлегуваат од Париските мировни договори.
Поради таквите притисоци во 1925-та година, на пример, во Грција беше отпечатен еден буквар наречен Абецедар.

Букварот беше печатен со латински букви на македонски народен јазик, односно на леринско-битолски дијалект.

Се разбира, тоа беше само лажен грчки трик, зашто веднаш по публикувањето на букварот тој беше уништен и никогаш не стигна во рацете на тие за кои беше наменет.

Грчките училишта за македонските деца беа вистински мачилишта.

Поради тешкиот, репресивен живот во својата родна земја сега под грчка окупација, Македонците ги сметаа Грците за полоши од Турците: Турците немаа вера, но имаа исав. Грците немаат ниту вера, нуту исав', велеа постарите Македонци, се сеќава проф. д-р Стојан Киселиновски, роден во селото Бмбоки, Костурско, Егејска Македонија, кој, за жал, уште како дете, значи веднаш по крахот на Граѓанската војна во Грција, бил протеран од Беломорска Македонија, па своето основно, средно и високо образование морал да го заврши во Романија, a подоцна магистрирал и докторирал на Универзитетот во Скопје.

ТРЕТОТО ПРОТЕРУВАЊЕ НА МАКЕДОНЦИТЕ

За време на Граѓанската војна во Грција, Македонците се определија за грчката левица која единствена ветуваше признавање на националните права на Македонците во рамките на новата грчка држава.

Токму поради тоа, од вкупно 30.000 војници на Грчката републиканска армија (ДАГ) дури 15.000 беа Македонци. Во тој период Македонците интензивно ги афирмираа своите национални и културни вредности, а на 10 август 1947-та година, со статутарен акт број пет, Главниот штаб на ДАГ на Македонците им ги призна сите национални права.

Така, на пример, од 1947-та до 1949-та година во Егејска Македонија беа отворени 87 македонски училишта со 10.000 ученици, a ce публикуваа и повеќе весници на македонски јазик, се формираа и македонски културно-уметнички друштва и се изведуваа и драми на македонски јазик.

За жал, поразот на ДАГ во Граѓанската војна имаше тешки етнички последици за Македонците.

Повеќе од 20.000 Македонци загинаа во борбите на Грамос, Вичо и други места, a 60.000 Македонци и Грци, меѓу кои и 28.000 деца, беа принудени да емигрираат во источно-европските земји.

Co тоа грчката држава ја спроведе третата принудна миграција на македонското население од Егејска Македонија.

Се разбира, исходот на граѓанската војна во Грција уште еднаш сериозно влијаеше врз статусот на македонскиот народ во таа држава.

По третата грчка принудна миграција уште повеќе се зацврсти малцинскиот карактер на македонското население, а тоа сериозно влијаеше и на македонскиот јазик.

Ако во периодот од 1913-та до 1950-та година македонскиот јазик за македонското население имаше статус на примарен мајчин јазик, по 1950-та година постепено почна да го губи дури и тој статус.

Од примарен мајчин јазик, македонскиот јазик доби статус на секундарен странски јазик за дел од македонското население.

И сега Македонците веќе од најрана возраст, уште во градинка, го учат само грчкиот јазик, а македонскиот јазик можат да го слушнат понекогаш само дома од постарите членови на семејството, па затоа гласовите ж, ч, џ и ш, кои не постојат во грчкиот јазик, децата и помладите Македонци ги изговараат неприродно.

Co ова македонскиот јазик во Егејска Македонија влезе во третата фаза пред извесното негово целосно исчезнување, губејќи го полека но сигурно дури и статусот на семеен, мајчин јазик.

Co влегувањето на грчкиот јазик во рамките на македонското семејство, меѓу нашиот народ секојдневно се шири грчката национална, политичка, културна и психолошка свест. Co тоа всушност почна процесот на дефинитивно асимилирање на преостанатото македонско население во егејскиот дел на Македонија, и негово постепено но сигурно слевање во грчката нација.

Преостанатото македонско население во Грција, по протерувањето по граѓанска војна, кое отприлика броше околу 150.000 лица, беше подложено на најсурова политика на денационализација; македонското име и македонскиот јазик најригорозно беа забранети, а Македонците беа принудувани да даваат колективни заклетви дека ќе бидат лојални на грчката држава и дека во иднина ќе зборуваат само грчки јазик.

Во 1953-та година грчката држава го донесе законот за колонизација на пограничниот појас со цел да се разбие етничката компактност во Костурско, Леринско и Воденско. Истата година беше донесен и закон со кој се лишуваа од грчко државјанство учесниците во граѓанската војна со конфискација на имотот.

Во 1982-та година се донесе закон за враќање на политичките бегалци, но само оние што беа по род Грци.

Македонците беа исклучени од овој закон и грчките дипломатски претставници во источноевропските земји строго ја применуваа таа одлука.

Доволно беше некој да пополни формулар дека знае македонски јазик, или да изрази македонска етничка припаднист, за да му се одговори негативно, вели д-р Киселиновски.

Според проф. д- р Киселиновски по 1990-та година во рамките на европските процеси на каква-таква демократизација, во Грција се забележаа одредни срамежливи промени во однос на Македонците. но тоа се' уште е далеку од меѓународните норми за правата на малцинствата во Европската унија, чија полноправна членка е и Грција.

Иако Грците веројатно мислеа дека докрај го завршија геноцидот врз македонскиот народ во Егејска Македонија, во деведесеттите години на минатиот век таму сепак се формираа организации за заштита на човековите права на чело со Христос Сидеропулос и Ташко Белев, a во Сботско се формира и 'Македонско движење за балкански просперитет' на чело со Трајанос Пасој, архимандритот Никодим Царкњас и Христо Прицка.

Во 1994-та година исто така во Сботско се формира организацијата 'Виножито', а во Лерин беше отворена Македонската куќа каде што Виножито' отвори канцеларија со натпис на македонски и на грчки јазик.

Во С'ботско излезе од печат месечното спасание 'Моглена', орган на македонското движење за балкански просперитет, а подоцна беа публикувани и 'Зора' и 'Нова Зора', органи на' Виножито'.

Во 2001-та година во Солун излезе списанието 'Лоза'.

Во 'Зора' и 'Нова Зора', печатени на грчки и на македонски јазик, се публукуваа текстови од историското и културното минато на македонскиот народ.

Полека почна да оживува и црковниот живот, па во 2001-та година архимандритот Никодим Царкњас во С'ботско ја освети првата македонска црква 'Света Злата Мегленска' и се одржа првата богослужба на македонски јазик по речиси осумдесет години.

Во меѓувреме, по македонските села се формираа повеќе културно-уметнички друштва кои го афирмираат македонскиот фолклор, a ce организираа и фестивали на македонскиот фолклор каде што слободно се пеат песни како што се 'Болен ми лежи миле Поп Јорданов', 'Крушево абер пристигна', 'Земјо македонска' и други.

Се разбира, грчкиот национализам не мирува, па беа организирани разни протести и процеси против лидерите на македонските организации, нивно протерување од државни служби и слично.

Во 1995-та година грчките националисти, предводени од Леринскиот градоначалник ги нападнаа канцелариите на 'Виножито', го отстранија двојазичниот натпис на организацијата и го запалија мебелот и книгите што ги најдоа во просториите.

Основниот суд во Лерин во меѓувреме одби да го регистрира Домот на македонската култура со образложение дека се фабрикува непостоечка македонска нација и дека тоа претставува директна закана за јавниот ред и мир.

Се разбира, македонските организации бараа заштита од Европската унија, но засега не наидуваат на конкретно, искрено разбирање на состојбата во која се наоѓа македонскиот народ во Егејска Македонија.

Демократска Европа, кога станува збор за положбата на Македонците во Грција, се' уште ниту добро гледа, ниту добро слуша.

Сепак, останува да се надеваме дека овојпат Букурешт, точно 95 години по првиот Букурешт, кога Македонија беше поделена на три дела, сепак ќе го помниме по добро, вели д-р Киселиновски.

ЗАТВОР ЗА ЗБОРУВАЊЕ НА МАКЕДОНСКИ ЈАЗИК!

Според проф. д-р Стојан Киселиновски околу 4.500 Македонци во Егејска Македонија биле судени и осудени само затоа што го зборувале својот мајчин, македонски јазик дома или на улица.

Тоа навистина е несфатливо за современо општество, освен ако не станува збор за Грција.

За жал, до ден денес ваквиот тероризам не е осуден ниту од меѓународната заедница, ниту пак од демократските интелектуалци во Грција.

Меѓу оние 4.500 Македонци што биле судени во Грција затоа што проговориле макар еден единствен збор на македонски јазик е Георги И. Митри од село Нерет.

Имено, Јавниот обвинител од Долно Котори на 24 април 1939-та година, а во врска со членовите 135-145 од Кривичниот закон го повикал Македонецот Георги од село Нерет лично да се јави во судот на 15 мај 1935-та година, понеделник, во девет часот претпладне за да му се суди како обвинет затоа што на 19 февруари оваа година во селото Нерет бил фатен од органите на полицијата да зборува со други лица на јазик што останатите не го познаваат (македонски), и пеел на истиот јазик.

Се поставува прашањето како можел да зборува со други лица ако не го разбирале неговиот јазик, па згора на тоа дури и да пее на тој опасен јазик, кој остаиатите наводно не го познаваат.

Судската покана овој грчки Јавен обвинител ја завршува со тоа дека на тој начин е повреден член 697 од Кривичниот закон и согласно со полициската наредба 15/ 36,11 ако истиот лично не се јави, ќе му се суди во отсуство .

Како Европската унија, односно НАТО, примиле во своите редови држава во која се суди само затоа што некој зборува и пее на својот мајчин јазик, можеби е прашање што треба да им се постави на лидерите на самитот во Букурешт пред евентуалното вето од страна на земјата што суди за збор и песна на македонски јазик.

За Британската дипломатија во 1950-та година

ЛАЗАР МОЈСОВ БИЛ БЕСЕН МАКЕДОНСКИ НАЦИОНАЛИСТ!

Во една телеграма на амбасадата на Велика Британија во Белград, испратена во Форин Офис во Лондон на 17 мај 1950-та година, Лазар Мојсов бил бесен македонски националист затоа што во еден свој говор спомнал македонско малцинство во Грција.

Ми се чини дека изјавата на г-дин Кардељ е внимателно формулирана и со јасна намера да биде сосема умерена.

За несереќа делот од говорот на г-дин Мојсов, добро познат бесен македонски националист, е искажан единствено со цел да се нападне грчката Влада и печатот.

Жалам што се сметало дека е неопходно да му се даде на г-дин Мојсов слободно изразување на неговите специфични македонски гледишта, но не се сомневам дека изјавата на г-дин Кардељ, и онаа на г-дин Мојсов, ја изразуваат политиката на југословенската влада.

Повикувањето на г-дин Кардељ на македонското малцинство во Грција ќе биде лошо примено во Атина, а грубиот напад и неточности изнесени од г-дин Лазар Мојсов може да се очекува да предизвикаат голема штета.

Мислам дека грчката влада може да го игнорира г-дин Мојсов, кој, очигледно, е само приватно лице, ја известува, меѓу другото, својата влада во Лондон сер Чарлс Пии, амбасадор на Велика Британија во Југославија уште од 1946-та година.

Два дена подоцна со телеграма до Форин Офис од амбасадата на Велика Британија во Атина се јавува и сер Клифорд Нортон, амбасадор на Велика Британија од Атина исто така уште од 1946-та година.

Тој, меѓудругото, инсистира на тоа дека не постои македонско малцинство во Грција, a последните остатоци на оние кои непријателската пропаганда ги нарекува Македонци беа инволвирани во комунистичкиот напад против Грција и со нивниот пораз ја напуштија земјата.

Во грчка Македонија повеќе не постои ниту една личност за која југословенската Влада посебно би се заинтересирала.

И, ако владата во Белград не го прифати ова, не би им користело во иднина да говорат за добри соседи на Грција, затоа што никој нема да им верува.

Коментар за ваквата дипломатија против Македонија не е потребен.

FOKUS

Битолски Евреи

DEMOGRAFSKA STRUKTURA NA BITOLSKITE EVREI PRED DEPORTACIJATA VO 1943 GODINA

Битолски Евреи

ОМО ПИРИН - знаме

Знаме на ОМО Пирин, веено во Крушево на 02.08.2003 година. Централно поставено 16 крако златно македонско сонце на црвена позадина. Над сонцето пишува „ОМО“, а под него „ПИРИН“.

Дигитална реконструкција (А.С.) на знамето: