Писмото на Д.Чуповски до митрополитот скопски Неофит
До неговото Високопреосвештенство
Митрополитот скопски Неофит
Ваше Високопреосвештенство,
Предавачот на ова писмо, високоучениот, виден руски општествен деец, пријател на Македонците и огнен поборник за нивната слобода и независност, Василиј Василјевич Водовозов, со цел да се запознае со современата вистинска положба на Македонија во секој однос, презеде патување по неа, па затоа најпокорно го молам Вашето Високопрештенство да му укажате секаква помош.
Притоа го сметам како свој долг да му соопштам на Вашето Блаженство дека на телеграмите и писмата што Ви ги испратив не добив никаков одговор.
Зошто нема месни претставници, изразители на вистинските желби на Македонците пред европските држави и пред Русија? Та нели сега е најудобниот и последниот момент, кога гласот на оние народољупци, онаа Внатрешна организација, чијашто девиза беше „Македонија на Македонците“? Зошто не настапуваат со протести против поранешните сојузници, а сега непријатели на македонската независност?
Или можеби тие сè уште веруваат во моќта и несебичноста на Бугарија?
Па нели токму таа прва посегна врз целоста на Македонија, давајќи им на нејзините вчерашни сојузници дел од живиот македонски организам. Не е ли веќе време сега да си ги отворат очите и да настапат за нејзината одбрана? Па, Вие сте таму на местото, имате власт, имате доверба, од Вас, претставниците на народот, најмногу и се бара.
Во својот „позив“ Централниот македонски комитет и во својот „Меморандум“ обединетата македонска емиграција во Бугарија не изјавуваат јасни барања за независноста на Македонија, а се потврдуваат за тешко исполнивата желба за присоединување кон Бугарија.
Ние, Македонската колонија во Русија, веќе настапивме во одбрана на Македонија со меморандуми пред Лондонската конференција и пред сојузните балкански држави, а исто така пред руската влада. Сега почнавме да го издаваме специјалниот свој печатен орган „Македонски Глас“, чијашто задача е да се бори за неделивоста и независноста на Македонија и за обновување на Охридската автокефална црква.
Заради постигнување на нашата заедничка цел, најпокорно го молам Вашето Високопреосвештенство да ми го испрати неопходниот материјал за ова прашање заради напечатување во „Македонски Глас“.
Со молба за Вашиот архипастирски благослов, останувам Ваш предан слуга.
Д. Чуповски
14 јуни 1913 г.
С.-Петербург
Гончарнаја ул. 13
Благојче Андонов (објавено со љубезна созвола на авторот) објавено и на mn.mk
До неговото Високопреосвештенство
Митрополитот скопски Неофит
Ваше Високопреосвештенство,
Предавачот на ова писмо, високоучениот, виден руски општествен деец, пријател на Македонците и огнен поборник за нивната слобода и независност, Василиј Василјевич Водовозов, со цел да се запознае со современата вистинска положба на Македонија во секој однос, презеде патување по неа, па затоа најпокорно го молам Вашето Високопрештенство да му укажате секаква помош.
Притоа го сметам како свој долг да му соопштам на Вашето Блаженство дека на телеграмите и писмата што Ви ги испратив не добив никаков одговор.
Зошто нема месни претставници, изразители на вистинските желби на Македонците пред европските држави и пред Русија? Та нели сега е најудобниот и последниот момент, кога гласот на оние народољупци, онаа Внатрешна организација, чијашто девиза беше „Македонија на Македонците“? Зошто не настапуваат со протести против поранешните сојузници, а сега непријатели на македонската независност?
Или можеби тие сè уште веруваат во моќта и несебичноста на Бугарија?
Па нели токму таа прва посегна врз целоста на Македонија, давајќи им на нејзините вчерашни сојузници дел од живиот македонски организам. Не е ли веќе време сега да си ги отворат очите и да настапат за нејзината одбрана? Па, Вие сте таму на местото, имате власт, имате доверба, од Вас, претставниците на народот, најмногу и се бара.
Во својот „позив“ Централниот македонски комитет и во својот „Меморандум“ обединетата македонска емиграција во Бугарија не изјавуваат јасни барања за независноста на Македонија, а се потврдуваат за тешко исполнивата желба за присоединување кон Бугарија.
Ние, Македонската колонија во Русија, веќе настапивме во одбрана на Македонија со меморандуми пред Лондонската конференција и пред сојузните балкански држави, а исто така пред руската влада. Сега почнавме да го издаваме специјалниот свој печатен орган „Македонски Глас“, чијашто задача е да се бори за неделивоста и независноста на Македонија и за обновување на Охридската автокефална црква.
Заради постигнување на нашата заедничка цел, најпокорно го молам Вашето Високопреосвештенство да ми го испрати неопходниот материјал за ова прашање заради напечатување во „Македонски Глас“.
Со молба за Вашиот архипастирски благослов, останувам Ваш предан слуга.
Д. Чуповски
14 јуни 1913 г.
С.-Петербург
Гончарнаја ул. 13
Благојче Андонов (објавено со љубезна созвола на авторот) објавено и на mn.mk
No comments:
Post a Comment