Етногеографска Македонија во македонското народно творештво
Етногеографска Македонија во македонското народно творештво
Етногеографска Македонија со трите нејзини делови – вардарскиот, егејскиот и пиринскиот, не еднаш е опеана од македонскиот народен гениј.
Во песната за македонскиот херој и револуционер Јане Сандански “Кога падна на Пирина”, трите соколи се персонификација на Македонија поделена на три дела:
Во песната “Едно име имаме” освен што Македонија е опишана во своите етногеографски граници - Егеј, Вардар и Пирин, и Македонците се прикажани како автохтоно население во сите нејзини делови.
И во песната “Запеј песна Македонко” е спомнат Пирин, а наместо реката Вардар, како симбол за Вардаркиот дел на Македонија се спомнува Охрид, додека Егејот е претставен од најголемиот дел во Егејска Македонија - Солун.
Во песната “Оф што сум толку далеку” Македонија е опишана во своите етногеографски граници, а преку стихот “Вечно се поробени и разделени” се прикажуваат Македонците во поробената и поделена на три дела Македонија:
Доколку Македонците покрај вардарскиот не ги чувствувале како свои и егејскиот и пиринскиот дел, дали со љубов векови наназад па се до денес ќе ги пееле овие песни во кои се спомнува цела етногеографска Македонија?
Етногеографска Македонија во македонското народно творештво
Етногеографска Македонија со трите нејзини делови – вардарскиот, егејскиот и пиринскиот, не еднаш е опеана од македонскиот народен гениј.
Во песната за македонскиот херој и револуционер Јане Сандански “Кога падна на Пирина”, трите соколи се персонификација на Македонија поделена на три дела:
Во песната “Едно име имаме” освен што Македонија е опишана во своите етногеографски граници - Егеј, Вардар и Пирин, и Македонците се прикажани како автохтоно население во сите нејзини делови.
И во песната “Запеј песна Македонко” е спомнат Пирин, а наместо реката Вардар, како симбол за Вардаркиот дел на Македонија се спомнува Охрид, додека Егејот е претставен од најголемиот дел во Егејска Македонија - Солун.
Во песната “Оф што сум толку далеку” Македонија е опишана во своите етногеографски граници, а преку стихот “Вечно се поробени и разделени” се прикажуваат Македонците во поробената и поделена на три дела Македонија:
Доколку Македонците покрај вардарскиот не ги чувствувале како свои и егејскиот и пиринскиот дел, дали со љубов векови наназад па се до денес ќе ги пееле овие песни во кои се спомнува цела етногеографска Македонија?
ЗЕМЯ
ReplyDeleteТази земя,
по която тъпча сега,
тази земя,
която пролетен вятър пробужда,
тази земя – не е моя земя,
тази земя,
простете, е чужда.
Сутрин тръгвам.
Фабричният път
го задръства
с рубашки
безброя.
Ние сме слети с сърцето,
с умът,
но... земята не чувствам моя.
Над мойта земя
напролет
лъчите
шуртят,
гърмят водопади
от слънце
над мойта
земя.
Ти чувстваш дълбоко
сърцето на земната гръд
и виждаш как с скокове
раснат безбройни цветя.
Над мойта земя
в небето
опира
Пирин.
И мурите в буря
илинденски приказки пеят,
над Охрид лазура е
толкоз просторен и син,
а още надоле
е светлия бряг на Егея.
Спомням си само.
И ето нахлува кръвта
във сърцето, което
топи се от някаква нежност...
Моя страна! Моя прекрасна страна!...
Поена със кръв
и разлюляна
в метежи.
По Беласица телени мрежи.