Т'га за југ - К. Миладинов

Т ' ГА ЗА ЈУГ

Орелски крилја как да си метнех,
и в наши ст'рни да си прелетнех!
На наши места ја да си идам,
да видам Стамбол, Кукуш да видам,
да видам дали с'нце и тамо
мрачно угревјат, како и вамо.

Ако как овде с'нце ме стретит,
ако пак мрачно с'нцето светит;
на п'т далечни ја ке се стегнам,
и в други ст'рни ке си побегнам,
к'де с'нцето светло угревјат,
к'де небото ѕвезди посевјат.

Овде је мрачно, и мрак м'обвива;
и темна м'гла земја покрива;
мразој и снегој, и пепелници,
силни ветришча, и вијулици,
околу м'гли и мразој земни,
а в гр'ди студој, и мисли темни.

Не, ја не можам овде да седам,
не, ја не можам мразој да гледам!
дајте ми крилја ја да си метнам
и в наши ст'рни да си прелетнам;
на наши места ја да си идам,
да видам Охрид, Струга да видам.

Тамо зората греит душата,
и с'нце светло зајдвит в гората;
тамо дарбите природна сила
со с'та роскош ги растурила:
бистро езеро гледаш белеит,
или од ветар синотемнеит;
поле погледниш, или планина,
сегде божева је хубавина.

Тамо по с'рце в кавал да свирам,
с'нце да зајдвит, ја да умирам.

Во Москва

Константин Миладинов