Плутарх, „Напоредни животописи, Арат“ Поглавје 16

Плутарх 

„Напоредни животописи, Арат“

Поглавје 16:

„...Сега, откако за прв пат беше избран за генерал на Ахајската лига, Арат ги пустошеше спротивните територии на Локрис и Калидониа, и им појде напомош на Бојотијците со војска од десет илјади мажи. Тој, сепак пристигна доцна на битката кај Херонеја (се работи за друга, подоцнежна битка, а не познатата битка на Македонците против здружените Грци во 338 г. п.н.е.), во којашто Бојотијците беа поразени од Аетолците, со загуба на Абоекрит, нивниот Бојотарх (главен офицер на Бојотијската конфедерација) и илјада души. Една година подоцна (242 г. п.н.е.), кога повторно беше генерал, тој презема потфат за поврат на Акрокоринт (тврдината на Коринт), не во интерес само на Сикијонците или Ахајците, туку со цел од тоа силно упориште да го истера она што целиот Хелас (Грција) го држеше во заедничко ропство--Македонскиот гарнизон. Атињанинот Харе, којшто имаше успех во битката со кралските генерали, им напиша на атињаните дека победил во битка ’сестра на таа од Маратон‘; и дека овој потфат на Арат со право може да се нарече ист како тие на тебанецот Пелопид и атињанинот Трасибул, во коишто тие ги убија тираните, но дека ги надминува, затоа што е преземен не против Грци, туку против странска и туѓа сила. Зашто теснецот на Коринт, којшто формира брана меѓу морињата, ги спојува двете области, и така го поврзува континентот; и кога гарнизон го држи под контрола Акрокоринт, којшто е рид што се возвишува во центарот на Грција, ги попречува и отсекува комуникацијата, транзитот и спроведувањето на воени експедиции по копно и море на земјата јужно од теснецот, и тој што го контролира со гарнизон го прави единствен владетел на Грција. Затоа се смета дека помладиот Филип од Македонија (се мисли на Филип Петти, 237-179 г. п.н.е.) не кажувал шега, туку вистината, кога градот Коринт го нарекол ’прангите на Грција‘.“

Plutarch: Parallel Lives XI "Aratus, Artaxerxes, Galba and Otho", trans. Bernadotte Perrin, Loeb Classical Library 103 (Cambridge, MA: Harvard University Press: William Heinemann, 1954) pp. 34-37.

(преводот од англиски на македонски е на Г.П.)