Статија напишана од рускиот славист Генадиј Георгиев, објавена во весник "Македонски Глас", 1914 година, Санкт Петерсбург:
Кои се Македонците?
Запознавајќи се со историјата на населувањето на народите на Балканскиот Полуостров, мора да се дојде до следниот заклучок по однос потеклото на Македонците.
Тесалиско- полепонеските македонски, тракиски и мизиски Словени дошле воопшто од североисток и поточно од Карпатските планини (племето Карпи — жители на карпите) а Србо-Хрватите и Словенците од север, откај сегашните Прусија, Лузитанија и Полска. На тој начин, првата група балкански Словени им е сродна на источните Словени (на руските), а втората — на западните.
Co текот на времето, и особено во периодот на големата преселба на народите и на крстоносните походи станало ова:
Тесалиско-пелопонеските Словени се слеале со Грците и делумично со Епирците и Латините и ја образувале ново-елинската или грчката нација, во Мизија и Тракија во разни времиња се населиле и слеале со месните Словени разни источни турско-татарски мали народи, кои ја образувале словено-бугарската нација; во областа, заземена од Србо-Хрватите и Словенците, престојувале и делумно се населиле и слеале со последниве некои келтски и тевтонски племиња, т.е. внеле во словенската крв извесна доза на келтска и тевтонска крв; Македонските Словени пак, опкружени, речиси, од сите страни од високи планини и од морето, останале, некако, надвор од пределите на големата преселба на народите и единствено само Куманите ги пречекориле овие планини и заседнале во североисточниот агол на Македонија, и со текот на времето се слеале со македонските Словени, оставајќи спомен за себе во основаниот од нив град Куманово.
На тој начин, македонските Словени, според типот и јазикот, се почисто словенско племе, отколку Бугарите и Србо-Хрватите и Словенците, како што се Големорусите по однос на Малорусите и Полјаците како што во крвта и јазикот на Малорусите и Бугарите има многу нешто турско- татарско, така и во крвта и јазикот на Полјаците, Србо-Хрватите и Словенците има многу нешто западно. Додека кај Големорусите има само безначајна примеса на финска и друга крв, кај македонските Словени има само безначајна примеса на куманска и можеби трачко-епирско-илирска (куцовлашка и албанска) крв, а исто така и некои посебни јазични особености. Може да се каже дека, според типот, (крвта) јазикот, дури и карактерот, според географската положба, која го разделува северното од јужното словенство, и инородниот (германско-унгарско-романски) клин, македонските Словени се јавуваат како јужни Големоруси (се разбира, не во количински однос), Бугарите — како јужни Малоруси, а Србо-Хрватите и Словенците — како јужни Полјаци и Лужички Срби.
Според тоа, македонските Словени не се Срби и не се Бугари, туку просто Македонци, a се сродни и на едните и на другите, пришто се поблиски , по сродство и по јазик до Бугарите, отколку до Србите. Врз основа на тоа може да се дојде до ваков заклучок: независната и слободна од татарското и друго иго Големорусија послужи како црвста основа за постепеното обединување на, речиси, целото североисточно словеноруско племе, и нека бог даде, да послужи за иста таква основа на натамошното обединување на сето северно словенство. Независна и слободна Македонија пак единствено, може да послужи како цврста основа врз која ќе биде изградена величествената постројка на националното обединување на македонското, бугарското и српското племе, а следствено, и на сето јужно словенство, како неопходен чекор кон идното негово обединување со северното словенство ...
"Кои имаат уши да чујат — нека чујат", а Словените, движени од чувството, не на ситен шовинизам, туку на словенското братство и единство врз основа на почитувањето на индивидуалните особености на секоја одделна словенска нација, не можат а да не се придружат кон нашиот извик:
"Да живее независна и слободна Македонија!"
Г. Георгиев
Кои се Македонците?
Запознавајќи се со историјата на населувањето на народите на Балканскиот Полуостров, мора да се дојде до следниот заклучок по однос потеклото на Македонците.
Тесалиско- полепонеските македонски, тракиски и мизиски Словени дошле воопшто од североисток и поточно од Карпатските планини (племето Карпи — жители на карпите) а Србо-Хрватите и Словенците од север, откај сегашните Прусија, Лузитанија и Полска. На тој начин, првата група балкански Словени им е сродна на источните Словени (на руските), а втората — на западните.
Co текот на времето, и особено во периодот на големата преселба на народите и на крстоносните походи станало ова:
Тесалиско-пелопонеските Словени се слеале со Грците и делумично со Епирците и Латините и ја образувале ново-елинската или грчката нација, во Мизија и Тракија во разни времиња се населиле и слеале со месните Словени разни источни турско-татарски мали народи, кои ја образувале словено-бугарската нација; во областа, заземена од Србо-Хрватите и Словенците, престојувале и делумно се населиле и слеале со последниве некои келтски и тевтонски племиња, т.е. внеле во словенската крв извесна доза на келтска и тевтонска крв; Македонските Словени пак, опкружени, речиси, од сите страни од високи планини и од морето, останале, некако, надвор од пределите на големата преселба на народите и единствено само Куманите ги пречекориле овие планини и заседнале во североисточниот агол на Македонија, и со текот на времето се слеале со македонските Словени, оставајќи спомен за себе во основаниот од нив град Куманово.
На тој начин, македонските Словени, според типот и јазикот, се почисто словенско племе, отколку Бугарите и Србо-Хрватите и Словенците, како што се Големорусите по однос на Малорусите и Полјаците како што во крвта и јазикот на Малорусите и Бугарите има многу нешто турско- татарско, така и во крвта и јазикот на Полјаците, Србо-Хрватите и Словенците има многу нешто западно. Додека кај Големорусите има само безначајна примеса на финска и друга крв, кај македонските Словени има само безначајна примеса на куманска и можеби трачко-епирско-илирска (куцовлашка и албанска) крв, а исто така и некои посебни јазични особености. Може да се каже дека, според типот, (крвта) јазикот, дури и карактерот, според географската положба, која го разделува северното од јужното словенство, и инородниот (германско-унгарско-романски) клин, македонските Словени се јавуваат како јужни Големоруси (се разбира, не во количински однос), Бугарите — како јужни Малоруси, а Србо-Хрватите и Словенците — како јужни Полјаци и Лужички Срби.
Според тоа, македонските Словени не се Срби и не се Бугари, туку просто Македонци, a се сродни и на едните и на другите, пришто се поблиски , по сродство и по јазик до Бугарите, отколку до Србите. Врз основа на тоа може да се дојде до ваков заклучок: независната и слободна од татарското и друго иго Големорусија послужи како црвста основа за постепеното обединување на, речиси, целото североисточно словеноруско племе, и нека бог даде, да послужи за иста таква основа на натамошното обединување на сето северно словенство. Независна и слободна Македонија пак единствено, може да послужи како цврста основа врз која ќе биде изградена величествената постројка на националното обединување на македонското, бугарското и српското племе, а следствено, и на сето јужно словенство, како неопходен чекор кон идното негово обединување со северното словенство ...
"Кои имаат уши да чујат — нека чујат", а Словените, движени од чувството, не на ситен шовинизам, туку на словенското братство и единство врз основа на почитувањето на индивидуалните особености на секоја одделна словенска нација, не можат а да не се придружат кон нашиот извик:
"Да живее независна и слободна Македонија!"
Г. Георгиев
No comments:
Post a Comment