Превземено од http://lagitenabugarizmot.blog.com.mk/
Македонските Словени и бугарските словени биле еден ист народ
Татароманска лага, извадок од десетте лаги на македонизмот од бугаринот Б. Димитров : Тезата за чистото словенско потекло на населението во денешна Македонија и тоа од некакви посебни словени, различни од тие кои се населиле во Мизија и Тракија, не е подкрепена со ниту еден документ од средниот век. Словените, кои го поплавиле Источниот и Централниот дел на балканскиот полуостров во VI век убивајќи и протерувајки го локалното античко население, се од една јазична група, наречена од целиот образован свет „бугарска група".
ОДГОВОР НА ИСТОРИЈАТА И ИСТОРИСКИТЕ ИЗВОРИ:
Jordanes (Getica p. 119) разликува три словенски рода (gentes): Венети, Анти и Словени. Словените poteknuvale меѓу Вистула и Дунав чиј делумен , Антите потекнуваат од територијата меѓу Дон и Днестар, додека Венетите ги лоцира на Виста-Вистула (Oxford Dictionary of Byzantium (1991), vol.3, p.1916-1918).
Нашите словенски соседи, Бугарите припаѓаат на Антите-Северјани, антите, а не се чисти словени, туку некоја мешавина на словени и ирански племиња од Азија или пак словенизирани Иранци (Р у с а н о в а, И. П. Оп. цит., с. 85-112.). Антрополошките карактеристики на Антите забележуваат големо иранско влијание (Ибид, с. 111, 112), што значи и голем удел на иранската популација во етногенезата на овие квази Словени. Во прататковината на Антите, пронајдени се археолошки артефакти кои се аналогни на раната Сармантска, Аварска и Селотово-Мајак култура (Ибидем, с. 92-93, фиг. 33).
Некои автори тврдат дека Антите се чисти Иранци и самиот етноним Анти е ирански, произведен од иранските племиња Анзи или Анзан од Еламит етничката група. Најголемиот број историчари од Русија, која е и прататковината на Антите тврдат дека тие настанале со словено-иранска симбиоза, следејки ги археолошките и антрополошките испитувања на Антите (Седов В.В. У истоков восточнославянской государственности. М., 1999. С. 51-52.).
Едно од најголемите антски племиња, Северјаните, настанато е од иранските племиња во симбиоза со Антите на територијата на денешна Русија, од каде се преселило во Бугарија (Васильев М.А. Этногенетические и раннеэтноисторические процессы в славяноязычном мире в позднеримское и раннесредневековое время: анты и словене // Славяно-германские исследования. Т.1-2. Москва, 2000. С. 428-430).
Правите Бугари (турките) кон крајот на 7 век во денешна Бугарија ги поробиле "Северјаните и седумте клонови" (Theophanes, р. 359; ср. Niederle, II, 415 - 416). Значи во Бугарија се имаат населено Северјани. Според бугарската историја, со поробувањето на Северјаните настанал "модернија б'лгарски народ".
Инаку, Северјаните биле составени од 7 клона-племиња (Г.В. Вернадский, "ОБРАЗОВАНИЕ КИЕВСКОЙ РУСИ (839-878 гг.)", Глава VIII, 1. Русские племена в девятом веке). Првоначалниот град на Северјаните, Абдарда, на ирански значи "седум страни", т.е. град на 7 племиња (Миллер, Следы, с. 240).
Дека Словените и Венетите, наспроти Антите биле различни етноси, потврдуваат и војните меѓу Словените (Венетите) со Антите кои се одвивале во раниот среден век. ( "История на българската държава през средните векове", том I, София, 1970 г. стр. 41).Значи, тврдењето дека македонските словени и бугарските се еден ист народ е како да се тврди дека Чесите се Руси!
Границата меѓу Словените и Антите е долината на р. Марица, која е граница на етничка пиринска Македонија со Бугарија (Васил Н. Златарски, "История на Първото българско Царство, I, Епоха на хуно-българското надмощие (679—852) стр. 40. Литература: R. Rsler, ber der Zeitpunkt der slawischen Ansiedlung an der unteren Donau, Sitz. Ber. W. Akad., Bd. 73 (1873), S. 77—126. — М. Дринов, Заселение Балканското полуострова славянами, Сочинения, т. I, София, 1909, стр. 227 и сл. — М. Соколов, Из древней истории болгар, Петроград, 1879, стр. 40 и сл. — А. Л. Погодин, Из истории славянских передвижений, Петроград, 1901, стр. 49 и сл. — Ст. Станоjевић, Византиjа и Срби, кн. I (1903), стр. 133 и сл., кн. II (1906), стр. 1 и сл. — L. Niederle, Slovanske staroitnosti, Dil 11 (1903), str. 174 и сл. и 400 и сл. — К. Иречек, Историjа Срба, прев. J. Радонић, Београд, 1911, с. 78 и сл.].Славените (slavini, sklaveni) се населиле на запад на Балканите, а источно од нив до Црноморито Антите тнр. бугарски „словени“ (ОБЩОНАРОДНОТО И РЕГИОНАЛНОТО В КУЛТУРНО-ИСТОРИЧЕСКО РАЗВИТИЕ НА ДУНАВСКАТА РАВНИНА * Димитрина Митова-Джонова, Издание на БАН, София, 1989).
Македонските словенски племиња се спомнуваат во многу извори во западниот свет. Татковината на македонските словенски племиња е источна Германија и Полска. Потеклото е венетско-словенско, од западната група на словени.
Берзитите живееле во германската област Пригниц, Покраина Бандербург, познати под името Brizaner (Vgl. Annales Patherbrunn und Annales Magdeburg. zum Jahr 1136; Bernhardi, Lothar, S. 600 f.; zum folgenden vgl. v. Giesebrecht, Wendische Geschichten, III, 39.). Некои германски лингвисти сметаат дека нивниот етноним доаѓа од словенскиот збор Бреза, а не од Брз-јак (Etymologien gibt Vogel, Slawische Ortsnamen der P., S. 42; er deutet den Namen P. Als eine slawische Übersetzung des Namens „Vormark“; vgl. ferner Müschner, Zeitschr. für Etymologie, VIII, 1376). Презимето Brziak е карактеристично за западните словени, а најчесто е денеска во Чешка и Словачка. Баварскиот Географ Geographus Bavarus ги забележува Берзитите/Верзитите како Vereziti и во областа меѓу Краков — Бауцен — Ерфурт — Прага — Краков (Descriptio civitatum et regionum ad septentrionalem plagam Danubii) . Таму имале 10 градови (Verizane ciuitates X).
Во нивна близина, во долината на реката Елба живееле и Смолјаните, во германската литература спомнати Smeldingen (Vgl. Annales Patherbrunn und Annales Magdeburg. zum Jahr 1136; Bernhardi, Lothar, S. 600 f.; zum folgenden vgl. v. Giesebrecht, Wendische Geschichten, III, 39.). Некој упорно сакаше да докаже сиве изминати децении дека Смолјаните се руско племе, дојдено во Македонија, а како доказ за тоа го спомнуваа градот Смоленск во западна Русија. Но, Смоленск го основало словенското руско антско племе Кривичи, како нивен главен град и тој податок може да се најде во секоја руска енциклопедија.
Потеклото на Драговитите е исто така од источна Германија, областа Алтмарк и не биле германизирани до 12 век. Како во случајот на Смолјаните, пак некој насила сакаше да ги поврзе македонските драговити со словенското балтиско племе Дреговичи од Белорусија; според археолошките податоци, Дреговичите како словенско племе биле образувани дури во последните векови од првото илјадолетие н.е. (Седов В.В. Восточные славяне в VI-XIII вв. (Археология СССР). М., 1982. С. 93, 1 13-119), многу подоцна од кога македонските Драговити биле образувани и дошле во Македонија и етнонимот на Драговичите доаѓа од тоа што живееле во блата (белорус, дрэгва, украин. дряговина: Иванов В.В., Топоров В.Н. О древних славянских этнонимах. Основные проблемы и перспективы // Славянские древности: Этногенез, материальная культура Древней Руси. Киев, 1980. С. 40, 41.). Драговичитe не се словени, туку словенизирани балтички народи (Zverugo J.G., 1990, p. 32-33). Во секој случај и Драговичите од Белорусија биле Словени, а не Анти (Ип., кол. 6.).Смолјаните имале основано 11 града во денешна источна Германија (Geographus Bavarus Anonimi, "Descriptio civitatum et regionum ad septentrionalem plagam Danubii").
Берзитите, Смолјаните, Драговитите и останатите словенски племиња во источна Германија се целосно германизирани, освен лужичките Сoрби и Линголците. Источните германски републики, Брандербург и Саксонија претежно се населени од германизирани Словени (Венди, Венети).
Хералдичкиот грб на градот на Струмјаните, Струмиен во Шлезија, Полска
Понаисток во нив, во Шлезија/Силесија во денешна Полска живееле Струмјаните. До 1945 г. Шлезија била дел од Германија, а претходно под австриската монархија на Хазбурговците, кои придонеле за германизација на словенските народи од Шлезија. Во нивната прататковина се уште постои областа Струмиен, каде има град Струмиен и река Струмиен. Во полскиот јазик постои и зборот Струга, кој означува река.
Византиските хроничари ги опишуваат македонските словени како носеле бечви, кои се задржани во македонската машка носија до денеска. Бечвите се и народна носија на пољаците.
Полски народни носии од планинските области од Силесија (Шлезија)
Македонски носии од Галичник. Македонските бечви се присутни во сите делови на Македонија.
За племињата Ринхини и Сагудати нема доволно историски извори, освен дека тие основале Склавинии, кнежевства во Македонија.
No comments:
Post a Comment