Ѕвездата ја осветли измамата
За да се навратиме уште поназад во историјата, Бојич/Ошлис го напиша следново за појавувањето на Словените во Византиското Царство.
„Македонските Словени“, во службениот јазик во Византија, се нарекуваат Словените што во 6 век по Христа се населиле на нејзините територии.
Од истото време потекнува и еден извештај што Михаел Вајтман го цитира од двете книги за историјата на Солун и за неговата опсада од Словените во Македонија на крајот на 6 век: Јован Солунски, кој очигледно и самиот учествувал во одбраната, напишал дека во 585 година иницијативата на нападот преминала кај Аварите. Еден дел од словенските војски што се пробивале од Тракија се приклучил кон големиот потфат на Каганите против главниот град на митрополијата Македонија.
Следствено, многу нешта говорат за тоа дека Византија „означувањето на овој регион како Македонија“ го презела од Римјаните и го пренела на Словените, кои до ден-денес не го задржале низ вековите.
Оттука слободно може да се говори за непрекинатата традиција на употребата на името Македонија, од времето пред Христа, преку римската и византиска епоха, населувањето на Словените и турското поробување, се до раѓањето на идејата за национална држава во 19 век, како и до основањето на СФРЈ во 1944 година и на Република Македонија во 1991 година.
Во поглед на сево ова, невистинитите тврдења на грчкиот режисер во 1992 година за наводната своеволна интерпретација на името Република Македонија се смислена измама за претставниците на земјите на ЕЗ во Атина.
Стратегијата на Грција, на која посочува и Јута де Јонг, секоја врска на Македонците со историското име Македонија да се дискредитира како наводно „дури во 19 век повторно заживување на името 'Македонија', се разоткрива како обид неправедно да им се одземе правото на ова име на Словените, кои веќе 1.300-1.400 години живеат на просторите на античките Македонци“. Во исто време, Грција прави сомнителен обид да ги декларира античките Македонци како Грци и со тоа „правото на употреба“ на името Македонија, да го обезбеди само за Грција.
При обидите на Грција да ја фалсификува историјата пред Христа, значи во дамнешно минато, со цел античка Македонија да ја поистоветат со Грција може да се воочи дека Грците изгледа се барем магнетски привлечени од фигурата на Александар Велики (или барем од неговиот татко, Филип Втори, судејќи по неговото глорифицирање во извонредниот музеј во Солун); можеби со надеж дека аурата на чедото на тој народ ќе и даде сјај на денешна Грција.
Но, ова е само површниот, гламурозен аспект.
Крајната цел на оваа стратегија, се чини, оди многу подалеку: штом фалсификуваната претстава на историјата доволно ќе се распространи и светската јавност конечно ќе се помири со тоа дека дури и античка Македонија била грчка, Атина ќе може да го зададе одлучувачкиот удар:
штом античка Македонија била грчка, и античките македонски територии се грчки. Следствено, територијата на сегашна Република Македонија е грчка. Покрај јужниот дел на Македонија, кој Грција го анектира уште по балканските војни, би следувало и барањето на Грција да и се „врати“ (порано српската) Вардарска Македонија, значи денешна Република Македонија. Но, „Република Скопје“ во никој случај не смее да се кити со грчкото име Македонија.
Несмасниот акцент не смее да не измами, Грција одамна ги презела првите два чекора во оваа насока.
1. На меѓународно ниво Грција уште во 1992 и 1993 година во неинформираните меѓународни организации, преку наметнувањето на провизорното име „бивша југословенска Република Македонија“ (англиска кратенка ФИРОМ), успешно го поништи уставното државно име на Република Македонија.
2. Кога Соединетите Американски Држави дипломатски ја признаа Република Македонија во почетокот на февруари 1994 година, Атина своеволно воведе стопанска блокада кон Македонија. (Соодветниот чекор на земјите-членки на ЕУ неколку недели претходно, на 16.12.1993 година, Атина изгледа сепак не се осудила да го земе како повод за акција). По ова македонската влада во преговорите под водство на поранешниот американски министер за одбрана Сајрус Венс, искористувајќи го овој конструиран повод, беше принудена да се откаже од симболот на државното знаме, т.е. ѕвездата (или сонцето) од Вергина, во замена за подигнување на блокадата.
Дали на бившиот министер Венс му беше предочено дека овој симбол на сонце, грчките археолози го пронашле дури 1987 година, при ископувањата кај Вергина на една позлатена урна, во која се претпоставува дека биле посмртните останки на Филип Втори и дека местото каде што се пронајдени овие остатоци се наоѓа токму во областа на Македонија што Грција во 1912/13 година насилно ја припои?
Ова значи: Грција во оваа гротеска бара исклучиво користење на симболот, кој дури според грчките научници, на пример проф. Манолис Андроникос, недвосмислено и припаѓа на Македонија и е најден на место што во повеќевековниот македонско-грчки соседски живот и припаѓа на Грција дури по анексијата од пред 90 години! И уште полошо: во поглед на познатото американско залагање за правда за слабите земји, не може да се замисли ништо друго освен дека САД, на преговорите што доведоа до преодниот договор од 13.9.1995 година, вршеа притисок за откажување од овој симбол исклучиво врз основа на фалсификувања на историјата. Овој срамен случај не е исход на историски докажани барања, туку демонстрација на сила зад грбот на една земја злоупотребена како пријател.
„Сонцето“ го обелодени ова.
Откако Република Македонија го измени знамето, прашањето за знамето беше надминато, но според авторот, словенските Македонци со традиција од околу 1.400 години на живеење на територија на античките Македонци имаат поголемо право на ѕвездата од Вергина, отколку Грција со само 90 години - уште повеќе што симболот во прашање не е ниту грчки, ниту елинистички, туку чисто македонски симбол.
Ханс - Лотар Штепан
За да се навратиме уште поназад во историјата, Бојич/Ошлис го напиша следново за појавувањето на Словените во Византиското Царство.
„Македонските Словени“, во службениот јазик во Византија, се нарекуваат Словените што во 6 век по Христа се населиле на нејзините територии.
Од истото време потекнува и еден извештај што Михаел Вајтман го цитира од двете книги за историјата на Солун и за неговата опсада од Словените во Македонија на крајот на 6 век: Јован Солунски, кој очигледно и самиот учествувал во одбраната, напишал дека во 585 година иницијативата на нападот преминала кај Аварите. Еден дел од словенските војски што се пробивале од Тракија се приклучил кон големиот потфат на Каганите против главниот град на митрополијата Македонија.
Следствено, многу нешта говорат за тоа дека Византија „означувањето на овој регион како Македонија“ го презела од Римјаните и го пренела на Словените, кои до ден-денес не го задржале низ вековите.
Оттука слободно може да се говори за непрекинатата традиција на употребата на името Македонија, од времето пред Христа, преку римската и византиска епоха, населувањето на Словените и турското поробување, се до раѓањето на идејата за национална држава во 19 век, како и до основањето на СФРЈ во 1944 година и на Република Македонија во 1991 година.
Во поглед на сево ова, невистинитите тврдења на грчкиот режисер во 1992 година за наводната своеволна интерпретација на името Република Македонија се смислена измама за претставниците на земјите на ЕЗ во Атина.
Стратегијата на Грција, на која посочува и Јута де Јонг, секоја врска на Македонците со историското име Македонија да се дискредитира како наводно „дури во 19 век повторно заживување на името 'Македонија', се разоткрива како обид неправедно да им се одземе правото на ова име на Словените, кои веќе 1.300-1.400 години живеат на просторите на античките Македонци“. Во исто време, Грција прави сомнителен обид да ги декларира античките Македонци како Грци и со тоа „правото на употреба“ на името Македонија, да го обезбеди само за Грција.
При обидите на Грција да ја фалсификува историјата пред Христа, значи во дамнешно минато, со цел античка Македонија да ја поистоветат со Грција може да се воочи дека Грците изгледа се барем магнетски привлечени од фигурата на Александар Велики (или барем од неговиот татко, Филип Втори, судејќи по неговото глорифицирање во извонредниот музеј во Солун); можеби со надеж дека аурата на чедото на тој народ ќе и даде сјај на денешна Грција.
Но, ова е само површниот, гламурозен аспект.
Крајната цел на оваа стратегија, се чини, оди многу подалеку: штом фалсификуваната претстава на историјата доволно ќе се распространи и светската јавност конечно ќе се помири со тоа дека дури и античка Македонија била грчка, Атина ќе може да го зададе одлучувачкиот удар:
штом античка Македонија била грчка, и античките македонски територии се грчки. Следствено, територијата на сегашна Република Македонија е грчка. Покрај јужниот дел на Македонија, кој Грција го анектира уште по балканските војни, би следувало и барањето на Грција да и се „врати“ (порано српската) Вардарска Македонија, значи денешна Република Македонија. Но, „Република Скопје“ во никој случај не смее да се кити со грчкото име Македонија.
Несмасниот акцент не смее да не измами, Грција одамна ги презела првите два чекора во оваа насока.
1. На меѓународно ниво Грција уште во 1992 и 1993 година во неинформираните меѓународни организации, преку наметнувањето на провизорното име „бивша југословенска Република Македонија“ (англиска кратенка ФИРОМ), успешно го поништи уставното државно име на Република Македонија.
2. Кога Соединетите Американски Држави дипломатски ја признаа Република Македонија во почетокот на февруари 1994 година, Атина своеволно воведе стопанска блокада кон Македонија. (Соодветниот чекор на земјите-членки на ЕУ неколку недели претходно, на 16.12.1993 година, Атина изгледа сепак не се осудила да го земе како повод за акција). По ова македонската влада во преговорите под водство на поранешниот американски министер за одбрана Сајрус Венс, искористувајќи го овој конструиран повод, беше принудена да се откаже од симболот на државното знаме, т.е. ѕвездата (или сонцето) од Вергина, во замена за подигнување на блокадата.
Дали на бившиот министер Венс му беше предочено дека овој симбол на сонце, грчките археолози го пронашле дури 1987 година, при ископувањата кај Вергина на една позлатена урна, во која се претпоставува дека биле посмртните останки на Филип Втори и дека местото каде што се пронајдени овие остатоци се наоѓа токму во областа на Македонија што Грција во 1912/13 година насилно ја припои?
Ова значи: Грција во оваа гротеска бара исклучиво користење на симболот, кој дури според грчките научници, на пример проф. Манолис Андроникос, недвосмислено и припаѓа на Македонија и е најден на место што во повеќевековниот македонско-грчки соседски живот и припаѓа на Грција дури по анексијата од пред 90 години! И уште полошо: во поглед на познатото американско залагање за правда за слабите земји, не може да се замисли ништо друго освен дека САД, на преговорите што доведоа до преодниот договор од 13.9.1995 година, вршеа притисок за откажување од овој симбол исклучиво врз основа на фалсификувања на историјата. Овој срамен случај не е исход на историски докажани барања, туку демонстрација на сила зад грбот на една земја злоупотребена како пријател.
„Сонцето“ го обелодени ова.
Откако Република Македонија го измени знамето, прашањето за знамето беше надминато, но според авторот, словенските Македонци со традиција од околу 1.400 години на живеење на територија на античките Македонци имаат поголемо право на ѕвездата од Вергина, отколку Грција со само 90 години - уште повеќе што симболот во прашање не е ниту грчки, ниту елинистички, туку чисто македонски симбол.
Ханс - Лотар Штепан
No comments:
Post a Comment