Ој, Јано, Јано, убава Јано

ОЈ, ЈАНО, ЈАНО, УБАВА ЈАНО

Ој, Јано, Јано, убава Јано,
Од едната страна Јано, сонце те изгрева,
од другата страна Јано, јасна месечина.
Само кое фајде Јано кога едно немаш,
кога си немаме Јано од срце порода.

Ој, Јано, Јано, убава Јано
сиромаси бевме Јано, сега сме зенгини
Само кое фајде Јано порода што немаш.
Дали је од мене Јано или је од тебе,
или је од Бога Јано, или је од чинка.

Одговара Јана, убава Јана:
ниту је од мене Стојан, ниту је од тебе,
ниту је од Бога Стојан, ниту је од чинка.
Туку ме је мене Стојан, мајка прок'лнила,
мајка прок'лнила Стојан, клела говорила.

Ој Јано, Јано, убава Јано,
лика спрема тебе ти да не најдеш,
од срце порода Јано ти да не родиш.
Оти дење спиеш Јано, а ноќе си плачиш,
а на мајка мила Јано, многу прочинила.

Нани ми нани, нани ми јагне.

Андријана Јаневска